Een vijver??? Als iemand mij 5 jaar geleden had gezegd dat ook ooit nog eens vijver als hobby zou hebben, dan had ik hem zeker voor gek verklaard, want door de stress en de drukte van mijn werk zou ik daar toch geen tijd voor hebben.
Omdat de nieuwe tuin oorspronkelijk een vrij wild aangelegde tuin was en erg vol stond met allerlei beplanting, kwam in 2001 ons plan boven water om deze tuin eens grondig aan te pakken en geheel naar eigen idee in te richten. Het moest wat strakker en wat makkelijker te onderhouden zijn en bovendien konden wij vanaf het terras amper vijf meter van de oude tuin zien (door de vele begroeing).
Niets wetend van vijvers noch van koikarpers is toch het idee ontstaan om onze vijver iets te veranderen en deze aan te passen naar eigen wens. Dat iets veranderen gaf best wel wat kopzorgen, want het moest allemaal kloppen en ik wilde het goed doen ! Na het rustig bestuderen van wat boeken over de aanleg van (koi)vijvers, de filtertechnieken, het bezoeken van de tuinen van Affeltern en het bekijken van een koivijver bij een vriend, moest de knoop worden doorgehakt. Ik moet wel zeggen dat na het zien van de eerste koivijver mijn besluit vast stond om ook een paar koi´s rond te laten zwemmen. Voordat ik begon waarschuwde een vriend mij met de woorden " Let op vriend ! Vijveren en koi houden is en besmettelijk hobby ". Hij voorspelde mij dat na 1 jaar alle goudvissen eruit zouden gaan en ik op den duur toch liever koikarpers wilde houden. Daar moest een kist bier op worden gezet. Ik had zoiets van, nou zo´n vaart zal dat niet lopen, stapje voor stapje !
Met een waterpasinstrument is de vijverrand door een vriend op de juiste hoogte gebracht en met nog wat hulp van een paar collega´s kon het zware werk wat lichter worden gemaakt. Vanaf het terras moest wel een bruggetje worden gemaakt om de oversteek naar het tuinhuisje te realiseren, maar dat was van latere zorg. Eerst moest een flinke hoeveelheid vette klei uit de tuin worden uitgegraven en hiervoor moest met een zware kraan een graafmachine over de schutting worden gehesen. Er was immers geen andere mogelijkheid om de vijver uit te graven, nou ja met de hand wel, maar waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Een vijver kost geld, dat had ik ergens gelezen. Tijdens het graven is dankbaar gebruik gemaakt van een midigraver van 3,5 ton waarmee het graven van de vijver binnen 5 uur tijd kon worden, aldus de machinist die om de vijf minuten voorzien moest worden van koffie.
Nadat het graafwerk gevorderd was kon eindelijk het dikke worteldoek worden aangebracht, maar ja dat zijn allemaal stroken en hoe hou je dat netjes op zijn plaats. Effe achter de oren krabben. Een rol duck tape bleek uitkomst te bieden, een ideaal hulpmiddel om het worteldoek goed aan te brengen. Uiteraard alles nog even goed nalopen op de aanwezigheid van scherpe uitsteeksels (en wortels) voordat het worteldoek op zijn plaats wordt gelegd. Het op de plaats leggen van het worteldoek, dat heb ik maar overgelaten aan een maatje van mij die dat al eerder had gedaan. Maar dan kon je wel zien, want het EPDM folie mocht er niet in voordat alles goed gecheckt was. Hij heeft zelf ook een prachtige koivijver ( midden in de bossen ) en is achteraf gezien de oorzaak geweest van mijn koivijverbesmetting. Nog bedankt trouwens, Andre !
Tesamen met de tuinman is de ondergrond gereed gemaakt met het witte spul dat voor enkele jaren onder de grond zou verdwijnen. Isoleren van de wanden, daar had ik toen nog niet van gehoord, maar wetend wat ik nu weet, zou ik het in 2005 ook niet hebben gedaan. Een gezonde koi moet een beetje kou kunnen verdragen en het sneller groeien van de dieren vind ik van minder belang. De laatste hand wordt gelegd en daarna kon het EPDM rubber folie ( 1mm dik ) op zijn plaatst worden gelegd. Met een afmeting van 14 x 14 meter was dat stuk rubberfolie een aardig gewicht dat met vijf man getild moest worden. Vooral dit secuur werkje moest worden overgelaten aan de vakman. " Iedereen de vijver uit, nu komt het erop aan " hoorde ik Andre de dirigent roepen. De plooien en vouwen van het rubber moesten netjes worden gelegd. Uiteraard is vooraf wel overwogen om ook een bodemafvoer te plaatsen, maar ik was daar zelf niet zo'n voorstander van. Ik was toen bang voor lekkages e.d. en wilde nu eenmaal overal bij kunnen om iets te kunnen repareren. Een flinke zware pomp in het midden en gewoon pompgevoed opvoeren naar het kamerfiter, dat moet wel lukken, dacht ik!
Op het point of no return dacht ik nog, was het nu niet beter geweest om een ovale koivijver met ronde hoeken te maken, in plaats van een formele vijver. De vijverboeken waren daar immers heel duidelijk in, want goede flow en juiste circulatie van het vijverwater was erg belangrijk. Maar nee dus, ik wilde een flinke hoek van het terras in de vijver gehandhaaft houden, want om juist daar te zitten en makkelijk in de vijver te kunnen kijken, tja dat had ook wel wat! Nadat alles gecontroleerd was kon uiteindelijk de waterslang in de nieuwe vijver worden gelegd ( zaterdag 14.00 uur ). "Eerst effe de waterstand opnemen slimmert, was het advies, want dan weet je ook hoeveel erin gaat". Hmmm best wel slim, maar dat had ik kunnen weten, want ook dat had ik ergens gelezen. Doe nog maar een biertje riepen de mannen want dat vullen van die vijver, dat kan nog wel effe duren.
Uiteindelijk heeft het 24 uur geduurd voordat het water over de rand liep. Zondags 16.00 uur gaf de watermeter 28,5 m2 verschil aan. Dat wordt een dure rekening van het waterleidingbedrijf riep moeders en ging daarna op pad om te winkelen. Eerst een volle dag beluchten en daarna de eerste vissen erin. Het aansluiten van het filter was een leuk moment, maar ik had nog geen koi´s, dat zou pas later komen. Het afwerken van de vijverrand moest met bankirai gebeuren, want daarover had ik vele voorbeelden gezien op internet. Ook het bouwen van het bruggetje moest met dit zelfde materiaal worden gedaan. Omdat ik ooit ergens gelezen had dat bevroren ijs van een koivijver met rust gelaten moest worden, heb ik het bankirai bruggetje toch maar wat hoger weggelegd, zodat dit het water niet raakt. De eerste vijverplanten kunnen op de rand worden geplaatst en jawel de vijvermanden zijn precies van juiste hoogte. Daar zullen de koi´s niet snel in wroeten.
Omdat ik het vijverfilter bovengronds wilde hebben en dit toch uit het zicht weggebouwd moest worden, is dit naast het tuinhuisje geplaatst en direct voorzien van losneembare betimmering en uiteraard een luik voor de de nodige schoonmaakacties. Ik bedacht toen nog dat het water ook wel eens kon bevriezen bij extreme vorst, dus het zonodig vorstvrij houden van het filter met een klein kacheltje zou alleen opgaan als het filter goed opgesloten was in een kist. Enkele jaren later bleek dit een goede keuze te zijn geweest, vooral toen het s´nachts 20 graden onder nul was. Nu had ik van de oude vijver nog wat enorme grote waterlelies en wat vijverplanten achter de hand gehouden, die ik graag midden in de vijver wilde hebben om wat schaduw en beschutting te creeren. Om ook het wroeten van de koi tegen te gaan, heb ik hiervoor een zwart HDPE vat gebruikt van 200 liter inhoud gebruikt. De hoogte van dit vat was volgens mijn berekening precies hoog genoeg om de waterlelie in weg te zetten. Dit vat is eerst deels verzwaard en gevuld met bakstenen, vervolgens gevuld met voldoende vijveraarde en daarna de waterlelie erin met de scheuten omhoog. Aansluitend is het zaakje bovenin afgedekt met vijveraarde en substraat. Tijdens het laten afzinken van dit zware vat in de nieuwe vijver dacht ik nog `als die waterlelie ooit nog gaat groeien, dan eet ik mijn schoen op `.
Natuurlijk zijn er inmiddels lessen geleerd, want ook wij hebben ervaren dat een reiger graag een koikarper lust, maar dat blijft toch. Met een zware traploos regelbare Promax vijverpomp (van 30 m3 per uur) en een vierkamerfilter (dat eigenlijk maar geschikt is voor 17.000 liter) kan ik het vijverwater toch goed helder houden. Niet teveel schoonmaken dat filter, alleen als het nodig is.
Nou daar moest ik wel even aan wennen, maar op den duur zag ik het verschil in de vijver. Goed voer gebruiken ? Nou daarvoor neem je Kata voer en leer je ook nog wat over koikarpers. Niet te hard pompen, maar de doorstroomsnelheid wat verminderen, contacttijd ? Wist ik veel ! En dan kom je weer eens een ervaren koihouder tegen die zegt, "joh, als het wat moeilijker gaat met je filter, dan zet je toch gewoon je vortex vol met borstels ? Je vergroot daarmee je filtercapaciteit aanzienlijk !". Hup in de pocket, weer wat geleerd. Best wel leuk zo'n koivijver en op zich is het logisch als je er goed over nadenkt. En ja hoor, er valt wel eens een blaadje in mijn vijver en de stroming in mijn vijver zal niet optimaal zijn en dus niet voldoen aan de gestelde eisen van de ideale koivijver, maar daar kan ik mee leven want de pomp doet zijn werk. Ik heb ook nog een schepnet en de dooie hoeken in de vijver die krijgen echt voldoende aandacht.
Resume ! Ik leer stukje bij beetje van mijn eigen fouten en heb inmiddels de uitgebreide informatie ondekt die in overvloed te vinden is op internet. Het af en toe eens bezoeken van goede informatieve websites, zoals Koieagle en de allernieuwste technieken van de markt zullen er op den duur wel toe leiden dat er nog wat aangepast zal worden aan mijn vijver, maar vooralsnog gewoon lekker draaien met die hap en genieten van de vissen.
